رواق نور

كسانى كه به آنها كتاب آسمانى داده‏ايم وآنرا چنان كه سزاوارِ تلاوت است تلاوت مى‏كنند، آنان به آن (قرآن يا پيامبر) ايمان مى‏آورند و كسانى كه به آن كافر شوند، آنان همان زيانكارانند.

نکته ها:

در برابر يهود و نصارايى كه به سبب لجاجت و سركشى مورد انتقاد قرار گرفتند، گروهى از آنان مورد تمجيد و قدردانى خداوند قرار گرفته‏اند. آنان كسانى هستند كه به كتاب‏هاى آسمانى مراجعه كرده و نشانه‏هاى ظهور و بعثت پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله را در آن ديده و به او ايمان مى‏آورند.
در تفسير اطيب‏البيان آمده است: مراد از «كتاب» در اين آيه، قرآن و مخاطب مسلمانانى هستند كه در قرائت قرآن، حقّ تلاوت را ادا نموده وبه پيامبر صلى الله عليه وآله ايمان آورده‏اند. تفسير الميزان نيز اين معنى را احتمال داده است.
روايتى درباره‏ى آداب تلاوت قرآن در تفسير الميزان نقل شده، كه هشت نكته را مورد توجّه قرار داده است:
1- ترتيل آيات. 2- تفقّه در آيات. 3- عمل به آيات. 4- اميد به وعده‏ها. 5 - ترس از وعيدها. 6- عبرت از داستان‏ها. 7- انجام اوامر الهى. 8 - ترك نواهى. در پايان روايت نيز امام صادق عليه السلام فرمود: حقّ تلاوت تنها حفظ آيات، درس حروف، قرائت و تجويد نيست. وبر اساس روايات، كسانى كه حقّ تلاوت قرآن را ادا مى‏كنند، تنها امامان معصوم مى‏باشند. [413]

نکته ها:

1- رعايت انصاف حتّى در برخورد با مخالفان، لازم است. [414] «الّذين اتيناهم الكتاب يتلونه حقّ تلاوته»
2- حقّ تلاوت، در تلاوت با صوت زيبا ورعايت نكات تجويد خلاصه نمى‏شود، بلكه ايمان وعمل نيز لازم است. «يتلونه حقّ تلاوته اؤلئك يؤمنون به»
3- كسى كه در انتخاب مكتب دچار انحراف شود، زيانكار واقعى است. «فاؤلئك هم الخاسرون»

413) كافى، ج‏1 ص 215.
414) در آياتى كه قرآن از بنى‏اسرائيل انتقاد مى‏كند، كلماتى همچون »كثير«، »اكثر« و»فريق«، بكار رفته است تا حقّ افراد پاكدل و مؤمن از بين نرود.